Bloggens makt

Eg har nettopp sendt ein personleg tekst til sjølvaste forfattar Neil Gaiman. Han er på Twitter, i tillegg til at han har eigen blogg. I går publiserte han ei trist melding til alle lesarane hans. Far hans døydde brått. Dermed hagla det inn med meldingar på Twittergruppa hans, og i dag sendte han ein takk til alle som tenkte på han i sorgens augneblink.

Det fekk meg til å tenka. Me bur i ei svært lita verd. Det er så enkelt å koma seg fram, om det er virtuelt eller i den ekte verda.

Eg var i New York førre veke på eit Stup-finansiert kurs om onlinemagasiner i USA. Eg og kursleiar, Ståle de Lange Kofoed var på basketkamp tysdagskvelden, og me stakk innom ein skobutikk på vegen til hotellet. Eg held på å gå i ein kar og kikkar opp på han. Der står ein tidlegare kjelde av meg, Siver Stendahl, rett framføre meg. Han trur heller ikkje at eg står der, og me begge snur oss for å gå vidare, men så stoggar me opp og byrjer le høgt. Det er dette eg tenkjer på når eg seier at verda er liten. Eg kan sende kondolansar til ein av verdas største forfattarar og eg kan møta kjentfolk i sjølvaste NYC. Wow. Eg er imponert over kor enkelt det er.